Als ik nummers in het Engels ga uitschrijven, dan zou de bezoeker kunnen weten dat wij een bepaald type museum…
We zijn in Fort Worth! 15 jaar geleden wilde ik deze stad al bezoeken, omdat dit Cow city is! Hier lopen de stoere mannen met de cowboy hoeden en de cowgirls zijn natuurlijk ook en net zo prominent aanwezig.
Na een snelle Starbucks zetten we Apple kaarten op ons hotel in Fort Worth, terwijl we zeggen; Dit gaat een saaie rit worden. Boy, wat zaten wij fout! Dit is een rit over de highway, een graadje minder dan de snelweg, maar niet of nauwelijks minder hard. Waar we eerst het uitzicht hebben over akkers, jaknikkers en ja, wederom niets., wordt het later echt heel anders.
We hebben geen haast vandaag, dus slapen we een keer goed uit. Dat kan ook, want Lubbock heeft weinig te bieden voor een stad van 310.000 inwoners. En zo rijden we rond een uur of 12 naar ons lunchadres: Cast Iron Grill. Een grote tent, waar de heer wordt geprezen en het zit vol met bijna alleen maar blanke, te dikke mensen en hun kinderen.
De biertjes en cocktails waren lekker gisterenavond, maar de tijd deze ochtend is toch onverbiddelijk. Dus gaat de wekker om half acht, douchen we, nemen we een licht ontbijt bij de koffieboer uit Seattle en rijden we rond negen uur uit El Paso. We beginnen zo vroeg omdat we de langste rit van deze reis gaan ervaren, waar we ook nog eens een uur gaan verliezen en we een Nationaal Park willen bezoeken.
De bedden van ons hotel doen volledig hun taak, misschien te goed zelfs, want zonder wekker worden we voor ons doen op vakantie laat wakker en verlaten we het hotel rond 11 uur om naar Starbucks te lopen voor een wat normaler ontbijtje.
Het was niet laat gisteren, maar ook niet vroeg deze ochtend. We kunnen het rustig aan doen vandaag, want de…
We komen beide tot de conclusie dat Terlingua een fantastische ervaring is, maar na twee overnachtingen is het ook goed zo. Dat komt door alle kleine minpunten, die bij elkaar opgeteld het voor nu klaar is.
Het was te gezellig gisteren, dus niet al te vroeg vanochtend maar tegen half elf in de ochtend gaan we naar de ontbijttent in Terlingua: Espresso Y Poco Mas. Vertaald espresso en weinig anders, maar ze hadden we ontbijt burrito’s op het menu staan en dat hebben we dan ook genomen, alhoewel ik dit met enige tegenzin deed.
Een ieder begrijpt wel dat we hebben ontbeten, dat het bij een Duitse tent was en dat we het hotel op een bepaald tijdstip verlaten. Wat je wellicht niet weet is dat we ons gaan verplaatsen naar het, misschien wel, meest spannende onderdeel en stop van deze reis.
Fredericksburg is meer dan aardig en heeft meer dan 1 beroemde inwoners gehad. Daar kom ik later op terug, want eerst moet ontbeten worden natuurlijk en dat we im Rathskeller en het is een goede en stevige ondergrond voor de rest van de dag. Want we hebben een tweetal punten op het programma staan, beide wat je helemaal niet zou verwachten van ons en van de omgeving.
Wat ik gisteren vergeten ben te melden, is dat we naast de Italiaanse en Mexicaanse keuken, ook de Duitse keuken hebben uitgeprobeerd en wel bij Schilo’s. En daar hebben we gisteren en ook vandaag ontbeten. Voor mij zijn de Duitse invloeden hier in Texas verrassend. Ik wist het van Pennsylvania; D(e)utch Amish people en in North Dakota met de hoofdstad Bismarck. Blijkbaar zijn er veel Duitse immigranten via de haven van Galveston Texas ingetrokken.
Remember the Alamo! Het is een gevleugelde uitspraak hier in de Verenigde Staten. Het drukt moed, kracht en doorzettingsvermogen uit en is een must-do hier natuurlijk in San Antonio. Wij herinneren ons de Alamo al sinds 2007, maar dan heb ik het over het autoverhuurbedrijf.
Al een tweede verhaal met het woord blauw in de titel en net als gisteren gaat het over een activiteit die we hebben gedaan en niet over de lichamelijke toestand. Dit verhaal begint in het lichaam van Christus, waar we een heerlijke avond achter de rug hebben en waar we deze ochtend één van de weinige activiteiten van deze dag gaan plegen.
Dat favoriete moment van gisteren, dat ik het eerste echte verhaal schreef over de tocht naar Amerika, hebben jullie kunnen lezen, terwijl al koffie zippend naar de ijsbaan keek. Maar eigenlijk komt het echte favoriete moment, van ons beide, na het eerder beschreven moment en het gaat over het eerder beschreven apparaat.
Sloot ik op 11 juli 2019 af met “We will be back once”, was dat niet vermoedend dat de wereld ruim drie jaar in haar greep werd gehouden door een onzichtbaar monster. Maar bijna 5 jaar na dato kunnen we met recht zeggen: We are Back!
Alles is groot, groter, groots in de eenzame ster staat in een firmament van 50 sterren. Uiteraard begrijpen de trouwe lezers dat die 50 sterren slaan op de Verenigde Staten en die eenzame ster is een verwijzing naar de bijnaam van Texas; The Lone Star State.
La Dernière Étape, de laatste etappe, een tijdrit van twee uur en veertig minuten, waar we om half drie in de middag op zaterdag 25 juni 2022, niet over de finishlijn rijden op de Champs-Élysées, maar nu de denkbeeldige finishlijn ergens op de Ceintuurbaan in Deventer.
Une Europe Unie; Één verenigd Europa, dat is het thema van dit verhaal, dat betekent dat in twee dagen in 1 verenig. Maar verenigd staat voor veel meer; dat leg ik straks uit, maar het is wel een thema, niet alleen van deze vakantie, maar ook van de vakanties van de twee jaren hiervoor.
We nemen een voorschot op wat er met de echte Tour de France gebeurt in twintig vierentwintig. Onze rondreis door Frankrijk eindigt niet in Parijs, net als de echte over twee jaar. De echte, vanwege conflicterende drukte met de volgende Olympische Spelen, de onze vanwege conflicterende financiële belangen.
Vandaag blijkt een dag van hoogte- en dieptepunten te zijn. Het plan was om een uitstap naar Italië te maken, via de gesjeesde kabelbaan vanuit Aiguille du Midi, een berg die we vorig jaar hebben geslecht en wat een fantastische ervaring bleek te zijn. Iets wat niet goedkoop zal zijn, maar waar we spijt van hebben dat we het vorig jaar niet hebben gedaan.
Gisterenavond hebben we een aantal lastige besluiten genomen, maar wederom geven ze rust. En met een goede blower heeft de één beter geslapen dan de andere. Iets waar we al bang voor waren gisteren. En één van de besluiten was dat het vandaag een rustdag zou worden, met weinig intensieve activiteiten.
We weten niet of het in de echte Tour de France ook zo werkt, maar gedurende onze rondreis door Frankrijk, Notre Tour de France, in ieder geval wel. We besluiten een aantal dingen te veranderen gedurende deze zeventiende etappe
Deze zestiende etappe gaan we één van de meer beroemde bergen slechten van de echte Tour de France. En dat is natuurlijk “Le Mont Ventoux”, dat slechts een ruim uur verwijder is van Avignon. Een buitenkans die we natuurlijk niet willen laten schieten
We gaan vandaag een korte periode van onzekerheid tegemoet, we weten niet precies wat we willen doen de laatste week van onze rondreis door Frankrijk. Die onzekerheden worden veroorzaakt door voornamelijk door het weer, want het is, net als in de rest van Europa, vreselijk warm en de hittegolf, canicule op z’n Frans
Zoals jullie hebben kunnen lezen, liepen we uiteindelijk pas om 1 uur na een goed gekoelde kamer. Iets wat ons goed deed, want we sliepen beide vrijwel meteen. Maar het heeft onze plannen voor vandaag toch ietwat verstoord en we staan toch een uur later op dan we hadden bedacht.
Het eten gisteren was de kers op de taart dat Pamplona heet en Pamplona was dat voor onze uitstap naar Spanje. Maar het wordt om tijd om onze Tour de France terug te brengen naar La douce France. En dat kan via de kust naar onze volgende plek, de snelste route, maar wij kiezen ervoor om anderhalve uur langer te rijden via de Pyreneeën.
Gisterenavond laat hebben we besloten dat we warmte onze vakantie niet laten beïnvloeden. Het zal vast warm gaan worden de komende dagen, maar dat is beter dan kou en regen. Dus gisterenavond besloten we wel naar Pamplona te gaan in de provincie Navarra.
Ik werd vanochtend verrast met Pintxos op bed. Robert was vroeg wakker, ik was gisterenavond nog aan het bloggen van niet 1, maar 2 dagen. De tweede dag over de Bizkaiko Golkoa; de golf van Biskaje. En mocht je dat verhaal niet gelezen hebben klik dan op de knop; vorige verhaal.
Het weer gaat een rol spelen in het gedeelte waar we nu verblijven. Het gaat niet warm worden, nee het gaat heet worden. Iets wat we niet helemaal kunnen vermijden, maar we kiezen er wel voor om onze route zo aan te passen, dat het enigszins iets koeler is en dat betekent de hoogte en de laagte in; oftewel bergen en zee.
Was in de jaren ’80 Bilbao nog een vieze stad met een slechte reputatie, veranderde dit in het midden van de jaren 90, waar de Baskische regering een succesvolle poging deed om een derde Guggenheim een plek te geven. De regering heeft de gehele behuizing betaald en het is een van de meest markante gebouwen in de wereld.
Gisteren sprakik al even over wat een gave stad Bilbao is, zonder in details te treden. Vandaag is dan toch die dag gekomen. We weten zelf wel dat we ontzettend enthousiast kunnen zijn over nieuwe steden, vorig jaar nog Bologna en Napels, maar Bilbao is, in onze beleving, toch net wat anders.
Vandaag maakt onze Tour de France een detour en verlaten we Bordeaux en het land om aan te koersen op Spanje en specifiek Baskenland. Een niet al te lange rit van drie en halve uur, maar die met meer problemen verliep dan de rit van ruim 6 uur naar Bordeaux, je weet wel het verhaal van Les Trois Bons.
Ons appartementje iets ten noorden van het centrum van Bordeaux is geweldig. Het bed is heerlijk, de temperatuur is fijn en de regendruppels tikken tegen de ramen aan. Dat laatste is niet al te best nieuws natuurlijk, maar wij gebruiken het als excuus om nog wat langer in bed te blijven liggen, maar niet zodat we het continentale ontbijtje missen voor de klok van 10.
Dit is het verhaal van de drie goede… Les Trois Bons… Het is een kort verhaal wat draait om Trois bons, drie goede punten en de eerste is…. Bon Voyage, Goede reis,
Na alle indrukken en emoties van gisteren hebben we vandaag een rustige dag voor ons. Met een kleine 200 kilometer voor de boeg, inclusief een kleine detour, zal dit waarschijnlijk de kortste rit zijn van deze Tour de France.
The day before the day; D-day. Het is 5 juni 1944, aan de andere kant van het Engelse kanaal, staat…
Vandaag overkwam ons een onbekend fenomeen van de laatste jaren en zeker de laatste tijd, want ik sta als eerste onder de douche om deze ochtend te starten. Powerful Stuf, right. En ook Robert heeft de snelheid er in; met andere woorden zijn douchetijd lag onder de 15 minuten
Robert heeft het me al dagen/weken voorgehouden: “We hebben Vitamine V nodig”; waarbij de V voor Vakantie staat. Want we zijn beideN moe, door allerlei zaken; werk, Covid en andere beslommeringen. Dus, hebben we naar deze dag toegeleefd, uitgekeken, maar ook in het achterhoofd gehouden of dit wel goed gaat.
Onze Europese Odyssey van vorig jaar heeft veel duidelijk gemaakt. Als eerste onze onderwaardering van Europa ten opzichte van Noord Amerika en belangrijker hoe onterecht dat blijkt te zijn, want mijn hemel; de mensen, de steden, het eten, maar vooral de natuur doen niet onder voor het natuurgeweld van de Verenigde Staten.
Het einde van onze Odyssey, onze avontuurlijke reis, hebben we prachtig in Parijs afgesloten en net als bij elke game moet je voor een uitstekende afsluiting door de credits, vaak een lange lijst van diegene die bij gedragen hebben aan een geweldig spel, en in ons geval een vakantie.
The final level, La grande finale, de laatste dag van deze vakantie; en zoals het hoort dien je een lange avontuurlijke tocht, onze Odyssey, groots af te sluiten en waar beter dan in Parijs.
Het was vannacht een nacht van vele indrukken, impressies, op het toilet voor Robert en zo starten we deze tweede volledige dag in Parijs voorzichtig op en is het pad vlak voor het middaguur dat we in beweging, wandelend, komen en wederom ons paralel, maar niet langs de Seine ons, bewegen richting het centrum van de politiek en kunst van Parijs
La Grande Finale, betekent voor ons niet alleen maar druk zijn en bekijken, het betekent ook dat we ’s ochtends lekker kunnen uitslapen; we hebben het verdiend, want zoals iedereen heeft kunnen lezen, zijn we meer dan actief geweest deze vakantie.
Je hebt het kunnen lezen, we waren moe en voldaan van onze belevenissen in Chamonix, wat ons betreft een van de beste stops deze Odyssey. met 1 topdag en bijna topdag, alleen maar doordat de tweede verbleekt werd door het beste natuurschoon wat je in Europa kan aantreffen.
Vaak zijn wij we gehaaide en slimme reizigers, ook door schade en schande wijs geworden, we hebben lijstjes om uit te checken zonder iets te verliezen. We zijn handig met booking.com en weten vaak door te annuleren en weer te boeken het beste hotel voor een betere prijs te krijgen. Dit is niet zo’n verhaal.
En dan is het net over tien ’s avonds, drinken we een laatste biertje en kijken elkaar aan met grote versufte ogen met dit keer wel een roze bril op en zeggen, dit is wat we wel willen.
Zoals ik gisteren al schreef de twee rustpunten in Perugia en Lucca hebben ons meer dan goed gedaan en daardoor waren we bewust van het heden, maar natuurlijk moesten we iets plannen, iets wat we hadden gedaan en deze ochtend voelt het nog steeds goed.
Soms kan het zo zijn dat je te druk met booking.com en de toekomstige rit bezig bent, terwijl je eigenlijk moet genieten van de dag zoals het is. En dat is meteen wel onze grootste “probleem” met deze reis en die van vorig jaar.
Al een stuk beter, maar nog niet 100% sta ik op en eet Robert een ontbijt, drink ik een kop koffie, pakken we de koffers en vervolgens de auto in met maar liefst twee grote koffers en vijf additionele tassen en verlaten we voor nu het zuidelijkste punt van deze vakantie om noordwaarts te trekken.
Als je onze website bezoekt, dan kunnen wij informatie van je opslaan, meestal in de vorm van cookies van andere partijen. Op deze pagina kan je aangeven wat jouw voorkeuren zijn. Maar als je er voor kiest om de opties niet te selecteren, dan kies je ervoor om deze reiswebsite te ervaren zonder kaarten en filmpjes en wordt het geheel visueel onaantrekkelijk gemaakt door het font: Times New Roman (juk). Maar de keuze is aan jou natuurlijk. Lees voor dat je een keuze maakt wel eerst de kleine lettertjes door. Deze kan je lezen door privacy te klikken onderaan op elke pagina van deze website.
