Zen

Is Japan een eenvoudig land…. nee verre van. Maar na twee weken hebben we wel de Zen modus weten te vinden. De modus dat we gewend zijn aan het tijdsverschil, dat we zeg maar lekker door slapen. Dat mag dan ook wel, want morgen gaan we huiswaarts. En zo besluiten we dit gevoel zo lang mogelijk voor vandaag vast te houden, dus niet inchecken, niet de route van het appartement naar het vliegveld te plannen, dat soort zaken dus niet

Dus gaan we naar een van de meest rustgevende plekken van deze stad, althans degene die open is, want maandag blijkt ook hier een dag waar weinig openbare gelegenheden open zijn. En lopen we redelijk zen door deze mooie tuin om toch af en toe uit de zen modus te worden opgeschrikt door de naast gelegen achtbaan en de waarschuwing van mogelijk aanvallende kraaien die we weten te pareren alhoewel het dreigende geluid van boven toch iets af doet aan ons zen gevoel.

Na dit park reizen we toch naar wat minder Zen-achtige gedeeltes in Shinjuku en specifiek de rosse buurt, maar net als de Bokkingshang op maandag is er weinig te doen en verlaten we via Shinjuku station deze stad om naar Shibuya te gaan  om daar geautomatiseerd te genieten van Sushi en aanverwante artikelen.

Ondertussen wordt het grijzer en grijzer en besluiten we te voet naar huis te gaan om in en zen-achtige omgeving te bieren en ergens anders heerlijk Thais te eten om nog 1 biertje te drinken in de eerdere tent om vervolgens rennend door de stortbui huiswaarts te keren en deze laatste avond in Japan goed af te sluiten. En zo heb ik mijn laatste verhaal hier in Japan verteld en wordt dit verhaal geconcludeerd terwijl we nog steeds  en volledig onder de indruk zijn van dit land met al z’n positieve maar ook negatieve punten. Het volgende en afsluitende verhaal publiceer ik op het moment dat wij na heel veel uren reizen weer  terug zijn in ons eigen geweldige land.

Met al dat Zen gebeuren besluiten we maar heel weinig foto’s te maken