We komen beide tot de conclusie dat Terlingua een fantastische ervaring is, maar na twee overnachtingen is het ook goed zo. Dat komt door alle kleine minpunten, die bij elkaar opgeteld het voor nu klaar is.
Er zijn nog steeds niet zo heel veel ontbijt gelegenheden, dus we gaan terug naar dezelfde plek als gisteren, waar Robert wederom een ontbijt burrito neemt, maar ik het hou bij een donut met Philadelphia smeerkaas. Meer dan voldoende voor nu. En omdat het gisteren niet zo laat was, is het vandaag een stuk vroeger dat we vertrekken uit het spookstadje op weg naar onze volgende bestemming.
En we hebben ruim de tijd vandaag, dus we besluiten een uur om te rijden via Big Bend State Park. Ligt het National Park links van Terlingua, het Staatspark ligt er links van en als we rechtsaf slaan staat er al snel een bord met de Texas Mountain Trails en snel rijden we de bergen in. Twee verhalen geleden schreef ik over een dame, met te veel issues, maar ze had wel één, in eerste instantie genegeerd, advies. Ga naar het staatspark, want dat is veel mooier dan het Nationale Park. En ze heeft gelijk!
Links van ons meestal de Grootte River, de Rio Grande, ingesloten door magnifieke rotspartijen aan beide zijden. Het is daadwerkelijk fantastisch en het levert ons mooie uitzichten en plaatjes op, niet belemmerd door heel veel toeristen.
Eén verhaal geleden schreef ik over het spookstadje en het spoken in de lucht in de verte. Van dat gespook en het gespook een aantal dagen geleden heeft zijn weerslag op de lager gelegen gedeelten van deze mooie route. Want tientallen malen moeten we de weg ontzien vanwege de overstromingen op de weg door de regenval. De grond is zo gortdroog, dat het geen water meer kan bevatten en dus kan het maar een kant op; naar beneden. En het neemt in de tussentijd ook genoeg zand en rotsen mee. Uiteraard voor de Jeep en haar berijders een probleem, maar wel iets om rekening mee te houden, want door alle stijgingen en dalingen in dit gebergte zijn de overstromingen niet altijd even snel en goed zichtbaar.
Maar onze bestemming leidt ons verder weg van de Rio Grande en de bergen. Door een gebied, niet heel veel minder mooi als daarnet. We rijden door de vlaktes van Texas met in de verte diverse tafelbergen, die het uitzicht meer dan verfraaien. En uiteindelijk komen we na een kleine drie uur aan in Marfa en wel het hotel Paisona.
Marfa heeft wel meer inhoud dan onze vorige stop, maar door haar saaiheid is, lijkt het spookstadje toch beter. Het hotel echter is bijzonder! We verblijven in een nationaal historisch monument; Hotel Paisano. Al jaar en dag een hotel, maar vooral bekend geworden door één film; Giant. Een film die maar liefs 10 Oscars kreeg, waaronder voor de beste film. In de film speelden giganten als Elizabeth Taylor, Rock Hudson en het was één van de laatste films van hunk James Dean. Het hotel speelde geen rol in de film, maar het was het hoofdkwartier van de film en de hoofdrolspelers sliepen allemaal in het hotel.
De kamer die we toebedeeld krijgen is ruim, zeer ruim. En de hunk heeft in deze geslapen bij de opnames van Giant. Wat echter niet een giant blijkt is de badkamer. Want met 1 vierkante meter voor een douche, wastafel en toilet is het nou niet de grootste van de badkamers die we deze reis zijn tegengekomen en gaan komen. Het hotel heeft een boetiek uitstraling, voor ons, na New Orleans, levert dat niet meteen de beste gedachten op. Maar het is authentiek, gebouwd en ingericht door een beroemde architect en heeft 1 voordeel waar we later op de dag achter komen.
We schenken weinig aandacht aan Marfa. Het is een artistiek achteraf dorpje, met alle problemen van dien. We delen een te vette pizza als lunch en dineren bij Magaret’s meer dan goed. Daar komen we ook een Amerikaanse Nederlander met zijn vrouw tegen, waar we heel even mee spreken. Echter in de bar van het hotel spreken we lang met ze, net als met de andere personen aan de bar. En dat is het voordeel van zo’n boetiek en authentiek hotel. De bar is goed en gezellig. We hebben dat vaker meegemaakt, bijvoorbeeld het Strater Hotel in Durango, Co. In de nieuwste hotels vind je misschien wel een bar, maar ze zijn nooit gezellig, buiten de enkele uitzonderingen om.
En alhoewel de bar al om 10 uur sluit op deze zaterdagavond, hebben we misschien wel de leukste barervaring meegemaakt deze vakantie. En 10 uur bleek dan ook, op wat browsen en boek lezen na, de einde van deze avond in Marfa, Texas. Wie van onze lezers is daar ooit geweest. Ik hoor het graag.
Hoi jongens , ik dacht dat Texas behoorlijk vlak was maar dat valt ontzettend mee, prachtige foto’s en mooie reis hoor
Groetjes
Pap en mam