Voor ons gevoel hebben we hier in Montréal het eerste echte moment om uit te slapen en we doen ons uiterste best omdat ook tot een realiteit te brengen maar helaas ook hier lukt het mij weer niet en daarom zit ik alweer te vroeg beneden in de mooie lobby van het hotel om niet heel veel later vergezeld te worden door Robert om daar heerlijk luxe te ontbijten.
Als echte Hollanders doen we altijd ons best om zo goedkoop mogelijk op een plek te zitten, maar we willen veel voor ons geld. Meestal lukt ons dat geweldig, maar dit hotel heeft de potentie om geweldig te zijn, maar maakt het te vaak net even niet waar. Jammer maar helaas, maar het maakt ons besluit voor morgen wel veel makkelijker. We hoeven geen derde dag hier in deze prachtige en gezellige stad. Want dat is het precies; het is prachtig en ontzettend gezellig door de terrasjes en oude gebouwen, maar daar houdt het ook wel op. Soms is je geheugen niet altijd te best en waren we van 2006 vergeten waarom we maar een halve dag hebben besteed in de tweede stad van dit land. Maar de organisatoren van onze eerste Amerika en Canada reis hadden het bij het juiste eind, want misschien mooi en gezellig voor de rest is er weinig te beleven in deze stad. Iets wat ons besluit om Montréal al op zondag te verlaten rechtvaardigt, iets wat geen enkele rechtvaardiging behoeft natuurlijk.
En als je de oude stad al hebt gezien, de gezelligheid al hebt ontdekt blijft er maar een ding over da moet je het over een andere boeg gooien en wel heel letterlijk want we gaan deze oude stad vanaf het water bekijken. Iets wat we vaker doen en altijd een mooi resultaat oplevert en deze keer is dat niet anders en leren we ook nog wat van de geschiedenis van deze stad en van het water waar het aan gelegen is. Want, geloof het of niet want van deze stad, dat midden op dit gedeelte van het continent ligt, kan je op twee verschillende manieren naar Nederland zwemmen, je kan laten afdalen naar Quebec city en verder naar de Atlantische Oceaan. Of je kan stroomopwaarts naar de Niagara zwemmen de watervallen beklimmen en als je heel veel kracht hebt, en dat heb je niet, zwemmen naar Detroit, Chicago, Memphis en New Orleans via kanalen en de 4 grote meren en de Mississippi om vervolgens via die weg naar Nederland te zwemmen.
Maar die inspanningen leveren we allemaal niet, want we helemaal niet in Nederland zijn die zo juist haar koude record heeft behaald voor de zestiende september in het jaar des heeres 2017, terwijl we hier een geweldige 25 graden hebben, volop zon en op een boot waardoor de zonnestralen reflecteren en onze, eens zo, bleke melkkoppen, weer een teint donkerder worden. Life is good!
Iets wat nog wordt bevestigd door een geweldige late lunch bij een italiaan in het oude stadje, de heerlijke lounge sessie bij ons hotel, die weliswaar wat werd verstoord door een ronkende bus en vervolgens alweer een heerlijk diner bij een prima Canadees. En na een paar biertjes in the happiest place of Montréal sluiten we voor het eerst deze vakantie een tweede achtereenvolgende avond na 12 uur af.
Zoals Robert gisteren al schreef hebben we een soort van blanke dansboekje voor ons de komende week. Planners zoals we zijn is dat heel spannend en unknown territory voor ons, maar de J’s zoals we zijn weten we nu wel dat we Montréal morgen verlaten omdat in te ruilen voor Montpelier in Vermont. En weten we zelfs de volgende stop daarna. Dat blijft voor de lezer nog even een mysterie, maar laat ik een mogelijk ander mysterie aan het einde van dit verhaal zonder naar naam oplossen. Want gisteren heeft Robert, zonder dat hij het wist, mijn titel voor dit verhaal gebruikt en zo is dit een Story Without A Name oftewel S.W.A.N. geworden.
