Vandaag hoeven we niet te rijden, dus hebben we ook geen reden om de wekker te zetten, maar omdat het gisteren niet al te laat was werden we rond een uur of half elf fris wakker te worden en een uur later waren we gereed om Minneapolis te ontdekken.
Minneapolis is een grote, maar tegelijk een zeer overzichtelijke stad die vooral erg schoon is en zeer voetgangers- en fietservriendelijk is. Zo zijn er aparte stroken voor fietsers en kan je overal fietsen huren met je Credit Card. Maar ze gaan verder; deze stad ligt behoorlijk Noordelijk en de winters zijn bar en boos. Daarom zitten bijna alle winkels hier op de eerste verdieping van de wolkenkrabbers, die dan weer handig met elkaar zijn verbonden door middel van overdekte loopbruggen of zoals ze ze hier noemen “skybridges”. Hierdoor hoeven de inwoners van de stad de auto alleen nog maar te parkeren in de garages onder de wolkenkrabber en kunnen ze mijlenlang kouvrij hun geld uitgeven.
Wij lopen maar een klein stukje door het overdekte winkelgebied om onze eerste Starbucks koffie te vinden en meteen te ontbijten, om buiten verder te lopen naar onze eerste bestemming het sculpture park en al genietend van de grote stad en foto schietend bereiken we het park, om daar vast te stellen dat de batterij van het toestel leeg is en dat we natuurlijk de reservebatterij keurig opgeruimd in de koffer zit. Pffff…. wat zijn we toch domme toeristen. Na al die jaren moeten we toch beter weten, want het is niet de eerste keer. Maar gelukkig hebben we de iPhone nog en maken we in het, niet onaardige park nog een paar foto’s.
We hebben geen zin in het nabij gelegen kunstmuseum, dus besluiten we een fiets te huren om de stad en de omliggende meren te ontdekken, ware het niet dat de machines, ondanks diverse pogingen, onze buitenlandse credit card niet wil accepteren. Minneapolis mag dan voetganger- en fietservriendelijk zijn, maar vriendelijk voor de toeristen zijn ze dus niet.
Misschien maar goed ook, want we voelen de eerste druppels van deze dag al en terwijl we terug naar de stad lopen begint het steeds harder te regenen om de komende uren niet meer op te houden. Op een gegeven moment regent het zo hard, dat we besluiten een soort van Starbucks in te duiken om niet helemaal als verzopen katten door de stad heen te lopen.
We balen er wel van, want we vinden dit een te gekke stad en willen het graag ontdekken, maar er zit niets anders op dan een paar bakken koffie te drinken terwijl het hard blijft doorregenen. Zo’n anderhalve uur later begint het iets minder hard te regenen en besluiten we om terug te lopen naar ons hotel om even te rusten en onze natte honden lucht te vervangen door de geur van shampoo en eau de cologne. Het is ondertussen al bijna vijf uur en droog wanneer we er uitlopen om te kijken of er nog leuke kroegen in de buurt zijn om te ontdekken dat en te eindigen in dezelfde kroeg van gisteren die verreweg het gezelligst is.
Na een paar biertjes vinden we het genoeg en lopen we weer terug naar het om weer te rusten en te douchen en vervolgens naar het hippe Seven te lopen om daar onze magen te vullen. De kaart is zeer divers en zeer verschillend in prijs. Om nou 50 Dollar voor alleen een steak, zonder dan ook een stukje groente, te betalen is Robert te gortig en besteld dan maar een stukje varkensvlees met attributen voor een veel schappelijker prijs. Net als gisteren neem ik weer de Sashimi en na het smakelijke eten te hebben opgegeten en een kop koffie gaan we in hetzelfde gebouw twee verdiepingen hoger om toe te geven aan een van de trends in deze trendy city. In Minneapolis bevind zich namelijk een groot gedeelte van het uitgaansleven op de daken van de iets minder hoge gebouwen. Er staan zelfs rijen op de begane grond om er bij te mogen horen, maar wij als gasten van het restaurant kunnen zonder moeite naar boven lopen om ons te mengen onder de hipsten van deze stad. Het is er inderdaad gezellig en we drinken er een paar biertjes terwijl we uitkijken over deze mooie stad om vervolgens weer verder te lopen naar de bar van gisterenavond.
En ook hier is het weer gezellig. Te gezellig, want het wordt alweer laat vannacht. We weten niet precies hoe het komt, maar dit jaar maken we veel makkelijker contact met de bevolking, nog makkelijker dan twee jaar geleden toen we het zuiden bezochten. Maar goed rond een uur of twee moesten we er toch een eind aan brijen, want morgen moeten we weer rijden en dienen natuurlijk fit zijn. En zo eindigt deze verregende dag toch nog zeer geslaagd en droog.
