Does Full Size Matter?

Na wederom een heerlijke nacht en een heerlijk ontbijt in ons prima hotelletje Charm City, bellen we een Uber om ons snel naar het vliegveld te brengen waar we net na negen uur uitstappen bij de car rental en wederom een van de hoogtepunten van deze vakanties gaan beleven. Dit is het moment waar we beide altijd naar uitkijken; onze eerste kennismaking met een te grote en te luxe auto.

Al in Nederland hadden we besloten dat het dit keer misschien wel een betere auto dan andere keren m het zijn, want deze grote Amerikaanse oversteek kan alleen maar goed worden uitgevoerd in een grote Amerikaanse auto en daarom kozen we het segment Full Size SUV. En nadat we administratieve rompslomp en plechtig beloven, met de hand op ons hart, niet te hard zullen rijden en zeker niet zullen roken in onze aankomende reisgenoot, worden we als jonge honden losgelaten in het gebied waar de Full Size SUV’s staan, om al snel met de staart uit het hok terug te keren, Want gossiepossie (lees een of andere vloek) wat zijn deze bakbeesten groot! Zo groot dat de 3 auto’s die we samen hebben gehad in 1 zo’n ding past. Maar we zijn natuurlijk stoere en ervaren reizigers, dus we laten ons niet kennen en zo stapt Robert in  de auto met de meest mooie kleur, met een dashboard vol LED schermen en natuurlijk CarPlay (duh…), hij start de auto en terwijl ik, 7 meter achter hem, de achterklep open doe hoor ik het suizende geluid van de kolk die ontstaat in de benzinetank. En op dat moment weten we, dit is te veel van het goede.

Dus na kort overleg met de verhuurder worden we nu losgelaten in de mid-size SUV vak en mogen we er een uitkiezen met net wat meer glimmertjes dan de rest en zo valt al snel de keuze op een spiksplinter nieuwe, maagdelijk witte, Dodge Durango voorzien van alle gemakken die de gadget liefhebbende wereldreiziger nodig heeft en zo rijden we rond een uur of tien weg van het vliegveld; ik achter het stuur en Robert is nog drukdoende alle gadgets van de auto te verkennen en te installeren, waardoor ik de eerste beste afslag weet te missen, waardoor we richting the Big Apple rijden in plaats van de city of Steel, meteen in de file rijden en zo een half uur kostbare vakantietijd verspillen. Lekker dan!

Maar ook deze horde wordt natuurlijk geslecht en voor dat we het weten slechten we de volgende horde; de Appalachen die ons al klimmend en dalend, wij volop genietend, brengt in het dal waar de Ohio,  de Allegheny en de Monongahela rivier bijeenkomen en waar vroeger Fort (=Burcht) Pitt stond om te dienen als Frans verdedigingsfort tegen de Engelsen, is later Steel City ontstaan oftewel Pittsburgh in de staat Pennsylvania. Een staat die we exact 13 jaar geleden voor het laatst hebben bezocht terwijl we gedurende onze allereerste Amerika reis in 2006 Philadelphia aandeden.

TomTom via CarPlay laat ons in de stad niet in de steek en snel parkeren we onze fijne auto, laten we de volle koffers achter in de hotelkamer en gaan we op pad om Steel City te ontdekken. En het valt op de we wederom in een ruwe stad zijn aangekomen waar al het staal een behoorlijke lik verf nodig heeft en ook de mensen strak stalen bekkies hebben, die alleen maar lijken te wachten op de volgende bus. Een zeer merkwaardige, niet vijandige, sfeer hangt in de stad. En als het tegen vieren is en wij dorstig beginnen te raken worden we in kroeg die alle kernmerken van vergane glorie vertoont opgewacht door wederom zo’n stalen strakke facade, die met moeite twee biertjes voor ons weet in te schenken. Maar al snel verdwijnt de stalen facade van deze dame, blijkt ze meer dan aardig, geeft ons goede tips om te gaan eten en legt uit waarom Pittsburgh is, zoals ze nu is. Een vervallen stad, met weinig hoopgevende projecten. Een stad die cruciaal blijkt in de verkiezing van Donald Trump.

En Donald was geen eens de winnaar in deze stad. Nee dat was Hillary! Het gaat om het verschil in stemmen. Daar waar Barack Obama heer en meester was in Pittsburgh gedurende de 2008 en 2012 verkiezingen, in 2016 wint Hillary maar nipt in de tweede stad van Pennsylvania en als de getallen ook niet overtuigen in de eerste stad van deze staat, Philadelphia, hebben de rednecks de overhand, verlies je de 20 kiesmannen van de swing state en begint zich een doemscenario te vormen, die vandaag werkelijkheid is geworden. Maar ja, zo werkt een democratie als de meeste mensen stemmen op een persoon, dan is dat de rechtmatige winnaar….. Oh wacht, Hillary had  3 miljoen+ stemmers meer dan de Donald.

Het is zo als het is, ook hier in Pittsburgh en terwijl we in Liberty Street nog een biertje drinken in een kroeg waar nog gerookt mag worden (juk), merken we dat de inwoners makkelijk ontdooien, vriendelijk en behulpzaam zijn en we ons verheugen op nog een dag hier. Deze dag sluiten we af met heerlijke Taco’s in restaurant tākō, drinken we nog een biertje in het hippe Bakersfield en laten we na elf uur de jetlag haar werk doen om snel en heerlijk te slapen, al dromende over de rest van onze reis, waar we de grote oversteek gaan maken in een net wat minder grote auto dan we in eerste instantie hadden bedacht.