Dat favoriete moment van gisteren, dat ik het eerste echte verhaal schreef over de tocht naar Amerika, hebben jullie kunnen lezen, terwijl al koffie zippend naar de ijsbaan keek. Maar eigenlijk komt het echte favoriete moment, van ons beide, na het eerder beschreven moment en het gaat over het eerder beschreven apparaat. Het apparaat is, zoals vaak wit, het is groot, het is voorzien van al de nieuwste snufjes, het heeft plek voor 6 mensen (maar door onze bepakking slechts 2) en het is een oude vertrouwde; wederom zal een Jeep Grand Cherokee onze trouwste metgezel zijn deze vakantie. En DAMN, wat een auto! Zie hier de officiële site van dit monster
Al op het vliegveld vertelde de gast, die ons een 200 meter lange rij van auto’s liet zien, die in onze prijsklasse viel, die moet je nemen. En hij had gelijk, nee heeft gelijk, kan ik nu achteraf zeggen. We vergeten de rit naar onze eerste hotel, maar nu kunnen we dit apparaat, dit monster, voor de eerste keer echt uitproberen. En ik ga gewoon blasé te zijn. Dit is een fantastische auto met slechts 20.000 km op de teller, met alles wat je wilt erop en eraan. Het is een Jeep Grand Cherokee 2024 4Xe; vierwiel drive en ook nog eens hybride. En met zoveel bling, bling en gadgets, die we aankomende drie weken weken nooit allemaal gaan ontdekken!
Maar we gaan vandaag ontdekken hoe deze Jeep rijdt en dat willen we niet via de snelweg doen naar onze volgende bestemming, nee dat proberen we zoals altijd te vermijden en we nemen liever een scenic detour en zo gaan we de Blue Water Highway nemen, langs de kust van de golf van Mexico richting Corpus Christi. Een rit van een paar honderd kilometer en dat is nog geen eens zo heel veel verder in kilometers dan de meest rechtstreekse weg. Een goed vooruitzicht, toch? Althans dat lijkt het…
Ware het niet dat er een aantal onverwachte/niet over nagedachte obstakels op de weg lagen, waar we geen rekening mee hebben gehouden…
De eerste wisten we; Houston is immens en om van de ene zijde van de stad naar de andere zijde van de stad minimaal 1 uur duurt. Minimaal. En zo lang duurde het ook om de Blue Water Highway te bereiken. Deze weg langs de kust van Texas was vroeger berucht vanwege piraterij op de zee; als Pirates of the Carribean, maar toen ook op de Golf van Mexico. Hedendaags bestaat die piraterij nog steeds. Zeker op de zee (ja, echt), maar vooral op de weg, want Holy guacamole, die Texanen zijn wegpiraten.
Maar blijkbaar werkt in Texas buienradar ook… En een push melding van die aankomende buien waren pittig en bleken ook pittig. Het werd zo donker, dat je verwacht dat piraat Blackbeard de hele kust zou gaan overnemen. We klagen in Nederland over de vele regen de afgelopen maanden, nou geloof me dat dezelfde hoeveelheid regen in dat uur gedurende onze reis hier in Texas is gevallen (overdrijven mijnerzijds is natuurlijk ook en vak en geeft dit een verhaal een extra justje). Maar veel was het. En dat is jammer, want het had een mooie rit kunnen zijn , langs die de Blue water Highway. Water volop, maar het blauwe van de Golf van Mexico was niet zichtbaar. Ook niet de meest optimale omstandigheid om foto’s te maken, ondanks al het intense geflits hoog boven in de lucht.
Zoals verwacht houdt ons nieuwe metgezel in alle omstandigheden meer dan goed en gedurende het rijden leren we steeds meer over deze geweldige auto. Ik weet het, we hebben het zo vaak gezegd, maar echt… echt dit is de beste huurauto die we ooit hebben gehad. En we weten nu, dat het in ieder geval alle weersomstandigheden aan kan. Want van storm en regen, rijden we snel naar droog en extreem warm. Geen probleem voor de auto, en zeker iet voor ons vanwege de heerlijke airco in dit witte monster.
En zo rijden we naar Bay City om een heerlijke Cobb Salad te eten en vervolgens te reiden naar onze bestemming van vandaag; Corpus Christi. Een gemiddelde stad aan de golf van Mexico, redelijk vergaan, zoals zo vaak met een stad aan de kust is, maar terwijl ik dit verhaal schrijf, onverwacht meer dan leuk bleek.
Het hotel is goed, op een goede plek, nabij leuke kroegen en restaurants. De temperatuur is hoog, wat ons dwingt een lagere versnelling te nemen, wat ook nog lukt. En zo drinken we daar in diverse kroegen een biertje en lopen we af en toe naar buiten om ons zelf op te warmen, want de airco staat op standje mortuarium in vrijwel alle etablisementen.
En sluiten we deze mooie dag af met TexMex en een laatste kroeg. Een kroeg waar een uitstekende band een veel beter publiek verdient. Meestal is dat andersom.
En zo sluiten we, veel vroeger dan je denkt, een mooie eerste volledige dag af in Texas.
