Vandaag is de dag van de langste rit hier op het Britse eiland en vertrekken we uit het mooie Wales, waar we nu al van weten dat we te weinig aan dit gedeelte van Groot Brittannië hebben besteed. Het is voor nu niet anders, maar deze lange rit besteden we nog redelijk wat tijd in Wales, met al haar natuurschoon.
Alhoewel het de langste rit is, lang qua tijd, hebben we geen haast vandaag. Dus na een prima ontbijt bij de eerdergenoemde koffieshop onder ons appartement in het voormalige station van Betws-y-Could rijden we om klokslag 10 uur weg, want de So We Discover trein duldt weinig vertraging. In tegenstelling tot de echte treinen die op het station aankomen, want daar staat nog steeds dat de trein van vier minuten voor zes vertraagd is.
Het eerste gedeelte van de rit is werkelijk fantastisch, want we wanen ons volledig in het groen. Groen in de soms weg overkappende tunnels van bomen en groen van de rollende heuvels vol met gras en met vele plukjes wit. En als je al die plukjes wit weet te scheren, dan kan je van die wol vast een laken maken net zo groot als het oppervlakte van Wales zelf. Die witte plukjes zijn natuurlijk de vele schapen die hier de graslanden goed weten te kortwieken en waarvan een paar misschien de komende dagen op mijn bord liggen als een koteletje. En het zijn er heel veel! Want, voor elke Brit is er een half schaap in dit land, dat betekent 31 miljoen schapen.
Wat ze ook veel hebben hier zijn Roundabouts oftewel rotondes. Nadat we het groen van Wales hebben verlaten, moeten we wel het grijs van de betere wegen, snelwegen en rotondes opzoeken. Anders zouden we niet voor zes uur onze volgende plaats bereiken. Terug naar de Roundabouts. Voor elke 2500 Britten is er een rotonde, dat betekent dat er zo’n 25000 in dit land zijn en het bizarre is dat de Britten twee of drie zo weten te koppelen, dat je van de één in de ander overvloeit. De ingewikkeldste is degene bij Swinton, geen eens zo heel ver van ons vandaar, waar 5 mini-rotondes, 1 grote rotonde vormen. Voor ons is dat bespaard gebleven.
En zo via vele roundabouts, A- en snelwegen weten we rond een uur of half vier onze volgende, zeer bijzondere, bestemming te bereiken. Gisteren sprak ik mijn liefde nog uit voor die zakelijke hotels met airco. Dit is er één en we hebben een upgrade naar een kamer met twee heerlijke bedden, die afzonderlijk net zo groot zijn als het bed wat we hadden in onze vorig verblijf.
Nadat we ons hebben geïnstalleerd verkennen we onze nieuwe verblijfsplek, die zo verrassend anders is dan alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Waarom dat zo anders is, dat schrijf ik morgen. Maar voor nu vermaken we ons prima en genieten van de uitstekende lokale kroegen en eten we, in stijl, verrassend goed Mediterraans. Maar wat is toch dat lawaai in de verte. Het lijkt wel of iemand een groep wil entertainen.
Uiteraard begrijpen de meesten dat de foto’s van deze dag AI zijn gegenereerd. Ze zijn beide errugh grappig, maar 1 laat zien dat AI nog steeds fouten maakt. Want een Engelse Roundabout gaat natuurlijk linksom en niet rechtsom.
