De Film: De blaffende honden van de Baai
Vorig jaar in San Francisco waren er maar weinig zeehonden aanwezig in de baai van Frisco. Toen we waren ze vertrokken naar een rustigere plek om te paren. Dit jaar zijn ze er nog wel en dat was te merken ook. Wederom een filmpje waar we geen prijs mee zullen winnen.
We beginnen te wennen aan het tijdsverschil want deze ochtend werd ik pas om 6 uur wakker en dat is toch weer een winst van zo’n 2 uur ten opzichte van gisteren. Vanochtend hebben we het lekker rustig aan gedaan en we hebben wel een uur in de ontbijtzaal gezeten, beetje lezen, bloggen en eten. Rond een uur of 10 zijn we het hotel uitgelopen op weg naar Fisherman’s wharf.
Net als gisteren is het weer prachtig weer en de voorspellingen zeggen dat het een graad of 25 gaat worden. Voor mij een goede reden om een cap te kopen, want de zon van gisteren heeft mijn bleke kantoor huid een behoorlijke optater gegeven, vooral op mijn wat kalende hoofd. Aangekomen bij pier 39 werden we al van ver hoorbaar verwelkomt. Vorig jaar waren er maar een paar, maar dit jaar waren er tientallen zeehonden, die tegen elkaar aan het opboksen waren wie het meeste lawaai kan maken. Een grappig gezicht, kijk maar onder aan dit bericht. Na een korte wandeling zijn we aangekomen bij pier 33, ons vertrekpunt voor het bezoek aan Alcatraz. We zijn benieuwd.
Alhoewel we de kaartjes allang in Nederland hadden gekocht, sta je verdorie toch weer een half uur in de rij voor de gebruikelijke toeristische handelingen, zoals een foto laten nemen die later voor 20 Euro gekocht kan worden. Nee dat willen we niet. Echt niet? Nee, echt niet. Leuk voor je kinderen later? Welke kinderen? Grrrrr.
De boottocht naar Alcatraz was kort en zorgde voor wat afkoeling. Eenmaal aangekomen op het eiland werden we door een park ranger verwelkomd en werd kort uitgelegd wat er te zien is. Bijna alle toeristen komen voor de celblokken maar Alcatraz is ook qua natuur zeer interessant. De rots is een broedplaats voor vele soorten vogels die er geen natuurlijke vijanden kennen. Maar de natuur op Alcatraz kan ons gestolen worden, wij willen zien waar “Scarface” Al Capone en “The Birdman” hebben vastgezeten. Alcatraz is natuurlijk beroemd omdat het een gevangenis is geweest van 1934 tot 1963, maar ook voor en na deze periode heeft het een geschiedenis.
Voordat het een gevangenis werd was het onderdeel van de verdedigingslinie van de stad en de baai. Gedurende de burgeroorlog werd het voor het eerst als gevangenis gebruikt, om verraders van de Union op te sluiten. Eind jaren 60, zo’n 7 jaar na sluiting van de rock, werd het eiland bezet door indianen om te demonstreren tegen het beleid van de Amerikaanse regering inzake de native Americans. Deze bezetting werd beëindigd in 1971, maar heeft veel gedaan voor de rechten van de indianen in heel Amerika. Eenmaal bij het cellencomplex aangekomen wordt iedereen een audiotour aangeboden en deze was zelfs in het Nederlands. De tour was zeer goed en vertelde ons alles over het leven van de gevangenen, de bewaarders, het leven in Alcatraz en natuurlijk de beroemde uitbraak van 11 juni 1962 (precies 46 jaar geleden). Deze laatste gebeurtenis is tot in den treuren verfilmd, maar de bekendste is de versie met Clint Eastwood.
Duidelijk werd dat het leven niet eenvoudig was. Een cel van 1.5×3.0 meter met een wc pot, een bed en een tafel was het enige wat een gevangene had. De bewaarders hadden een heel ander leven. Ze woonden op het eiland, samen met vrouw en kinderen. En zij omschreven het als bijna idyllisch. Na de geweldige audiotour hebben we nog wat rondgelopen over het eiland en zijn vervolgens met de boot teruggegaan. Het was inmiddels al een uur of 3 en we hadden trek.
We besloten om wat te gaan eten in de buurt van Union street, maar hoe kom je daar? De taxi is te makkelijk, de Cable car wilde niet stoppen voor ons, dus dan maar lopen. Goed voor de ontwikkeling van de kuitspieren. Na het eten zijn we teruggegaan naar het hotel. De hele stad is vergeven van taxi’s, maar in dit buurtje geen taxi te bekennen. Gelukkig hadden we nog de kaartjes van de hop on – hop off bus en die kwam er net aan rijden, mazzel.
‘s Avonds weer de gebruikelijke vakantie rituelen: Even slapen, douchen, taxi, eten, drinken, taxi en slapen. Morgen gaan we onze reisgenoot ophalen en beginnen we aan onze trip van 4800 kilometer. We hebben er zin in!
