Na een kort ontbijt moment vertrekken we vandaag rond een uur of tien uit Innsbruck, om onze, gisteren gemaakte, plannen uit te voeren. En als ik het dan toch over die plannen heb, dan zijn we het er beide over eens dat een ongeplande reis, het onbekende, zijn positieve en negatieve punten heeft. Positief is dat we alle vrijheden hebben, iets wat je met een reis in Amerika niet hebt, want het vliegtuig vertrekt op een bepaald moment toch ergen weer terug naar Nederland. Dat hebben we nu geen last van, als wij willen dat de Benz op Nederland afkoerst, dan gebeurt dat. Negatief is dat we best wel veel tijd kwijt zijn aan het plannen en regelen, altijd wel onder het genot van een biertje, maar toch. Wij regelnichten willen het beste op alle punten en dat geeft vele mitsen en maren, maar we komen er altijd wel weer uit.
En zo hebben we gisteren besloten naar Davos in Zwitserland te rijden. Een rit van 180 kilometer, die we in principe in ruim twee en halve uur kunnen rijden. De snelle rekenaar kan al snel concluderen dat dit een rit met betekent met weinig snelwegen en vooral autowegen door het voor ons onbekende Zwitserland.
Na de snelwegen met heel veel lange tunnels door de Tiroler Alpen komen we wel drie maal aan in Zwitserland, want de weg gaat paar maal over de rivier Inn, welke nou net de grens tussen beide landen vormt. En alhoewel we door positieve en negatieve weersomstandigheden worden geplaagd, is de eerste indruk van Zwitserland erg positief. Want wat een natuurschoon mogen we toch ervaren. De Zwitserse Alpen zijn zo indrukwekkend, waar ze echt niet onderdoen voor de Rockies en de Sierra Nevada. En zo slingeren we via de Flüelapass tot een hoogte van bijna 2400 meter, waar we boven de boomgrens geraken, de gletsjers kunnen zien, vlak bij de sneeuwgrens zijn en een flinke sprong doet ons de wolken raken. Fantastisch!
Maar zoals zo vaak, na het hoogtepunt van een pas ga je weer snel beneden en in ons geval bijna 900 meter om het stadje Davos in te rijden. De stad van de kuuroorden, de sportarena’s en hier komt jaarlijks, behalve dit jaar om begrijpelijke redenen, het World Economic Forum bijeen, waar Koningin Maxima vaak bij aanwezig was vanwege haar promotie van de micro-kredieten in de rol als VN ambassadrice.
Dus we hadden wel een sjiek stadje verwacht, maar hier toch wel een negatief punt, want het stadje is behoorlijk suf en redelijk uitgestorven. We hadden nog geen hotel geboekt en om het suffe iets te compenseren besluiten we het Hard Rock hotel te boeken. Een hotelketen waar we goede ervaringen mee hebben gehad in 2018 in San Diego. Het hotel is prima hoor, maar als in dit hotel de bar al dicht gaat om 11 uur, dan begrijp je hoe suf het stadje is.
Grappig is wel dat dit hotel gedeeltelijk is gehuisvest in de lokale kerk, over godslastering gesproken, maar het wordt nog erger! Want als vlak voor de ingang van de kapel een modern schilderij van Madonna, hangt dat klopt dan wel weer, in haar meest controversiële outfit van de Blond Ambition tour, terwijl ze al ** Censuur **, de woorden God uitspreekt en het gehele toneel verandert in een kerk en er boete wordt gedaan terwijl de eerste tonen van Like a Prayer uit de speakers komen. Ik begrijp dat voor sommigen dit godslastering vinden, de Paus vond dat toen in 1990, ik vind de combinatie van schilderij en toegang tot kerk briljant!
Maar hoe suf dan ook, we weten er altijd weer het beste van te maken en ook zo vanavond. We verlaten het hotel niet en eten en drinken prima in een een relaxte omgeving.
Dus een dag met net zoveel positieve, als negatieve elementen. De wereld is altijd op zoek een evenwicht, zo ook in de chemie. Dus met net zoveel positieve als negatieve elementen op een dag, is de conclusie: Neutraal, het lijkt Zwitserland wel…. Oh wacht…
P.S.: En dat we dit verhaal, op de dag zelf, al om 21.00 publiceren geeft wel aan hoe suf dit stadje is.
Och,die bergen…zo mooi!