Tja, na bijna 400, ja ja, 400 berichten is het af en toe niet eenvoudig om een titel voor een nieuw verhaal te bedenken. En zo slecht is deze eigenlijk niet bedacht, voortbordurend op onze, met snorremans, vergelijkbare Odyssey.
Ik zal deze vakantie de referenties naar Mario zo beperkt mogelijk houden, maar deze dag kan er niet er niet aan ontkomen. Want net als een eerste level van een spel is deze best lang, maar ook eenvoudig. Met een easy start beginnend om 9.45 uur weten we veel obstakels, in de vorm van wegopbrekingen, te ontwijken, waarbij we twee uur voor het eindpunt, luid brullend het Wilhelmus zingen, omdat we Dillenburg passeren en uiteindelijk om 15.00 uur de vlag van Würzburg kunnen neerstrijken als eindpunt van een bijna 500 kilometer lange reis.
Zoals ik al schreef een makkelijke eerste level en dat is goed om lekker in de vakantie komen. Nadat we onze, best wel heel vele, koffers/tassen, waaronder de “tas sanitaire” met alle (anti) COVID test-/hulpmiddelen, deponeren gaan we deze UNESCO stad ontdekken.
En Würzburg is inderdaad een geweldig mooie middeleeuwse stad met ontzettend veel historie. Als een belangrijke stad in het Frankische rijk met Bisschoppelijke residenties, burchten en vele kerken die respectievelijk stammen uit de achttiende eeuw en meer dan 1000 jaar daarvoor…. Tot 16 maart 1945…
En ik herhaal, net als vorig jaar, dit gaat geen WWII toernee worden, maar op de voornoemde datum werd gedurende 17 minuten de stad door 225 RAF bommenwerpers onderworpen aan vuurbommen, die 90% van de gehele stad wist te vernietigen. Er kwamen 5000 mensen om het leven. En daarmee is het bombardement van Würzburg relatief datgene met de grootste impact op een stad in Nazi Duitsland. We begrijpen wat de geallieerden wilden bereiken, vooral demoraliserend, maar ten koste van wat en zeker op dat moment…. Lastig. Maar er zullen zeker lezers zijn, die er anders over denken en dat mag.
Maar voor zover de serieuze noot van dit avontuur, want door het bovenstaande en iets wat Robert vorig jaar heeft gezegd, iets wat ik nooit meer vergeten kan, is het onontkomelijke feit dat het kasteel van de schone slaapster in Disney World, Anaheim in California, anno 1955, ouder is dan alle residenties, kerken, etc. in deze mooie herbouwde stad. En nogmaals ik bedoel het niet respectloos…
Terug naar de tijd van nu, die een mooie wandeltocht oplevert met omstandigheden, die we deze zomer in Nederland maar een enkele keer hebben mogen meemaken. Het is 28 graden en na een uur wandelen door deze stad, blijkt dat ons toch dorstig te maken. Normaliter, hebben we vaak snel verkoeling weten te vinden, maar in dit overvolle stadje blijkt dat toch lastig. Uiteindelijk vinden we aan de rivier Main een mooie stek en werden we voorzien van het hard nodige vocht.
Zoals je bij een eerste bonus level mag verwachten is het niet heel erg spannend. Eten bij het beste restaurant met specialiteiten van de lokale, Frankische, keuken en nog meer verkoelingen gevonden aan de rivier, zodat we morgen vol energie zitten om level 2 van dit avontuur te doorlopen. Een level dat er waterachtig uit lijkt te zien, maar uiteindelijk zal resulteren in een ervaring +1.
Tja, voor nu weinig foto’s, een paar van de omgeving en 1 van ons; nooit het beste idee, want de stress spat er van af.
Warum den stress? Mooie foto’s en mooi sprookjeskasteel! En ganz deutsch.
Weer ziet er volgens mij de aankomende weken goed uit.
Veel plezier en lekker chillen, cool als 2 little Fonzies.
Kus, Rinke