Wat een heerlijke nacht hebben we gehad in het nieuwe hotel Dakota in Newcastle Upon Tyne, wat we afsluiten met een even fantastisch ontbijt. Het nadeel van een Europese vakantie is, dat ik zeker in het begin niet meer de ochtenden vroeg heb om een verhaal te tikken en zo schrijf ik dit verhaal in een leuke pub ergens in de avond in Edinburgh.
Deze hele vakantie hebben we ervoor gekozen om relatief korte afstanden af te leggen, dus niet vijf/zes uur in de auto zoals we dat gewend zijn in de Verenigde Staten. En we hebben natuurlijk wat te leren deze eerste kilometers hier in Groot Brittannië. Robert heeft natuurlijk met veel succes die magere 10 kilometers van gisteren afgelegd, vandaag begint het echte werk. En dat echte werk begint om 10 uur en ik ben de noeste arbeider die het beest wat links rijden heet moet temmen. Dus ik rij en Robert rijd mee… In Nederland een setting voor een flinke ruzie, hier in Engeland, voor nu, nodig.
Samengevat: Links is kLeine bocht. Rechts is een gRote bocht. Iedereen heeft voorrang, zeker op een rotonde. En mijn hemel wat hebben ze er veel van die Roundabouts. En de rest is eigenlijk dood eenvoudig. Volgens de Duitste medemens zijn wij NL-ers standaard aan het links rijden… Nur Links. En of de Duitsers nu gelijk hebben of niet. Na een half uur rijden is het een plakje koek. En aan het einde van deze dag durven we te zeggen: “Links rijden is veel leuker, eindelijk hebben we weer wat te doen op de weg.” En oh ja, in denk dat verschillende nieuwcastelanen ons gisteren hebben vervloekt, want de borden 30 is niet 30 kilometer per uur, maar is 30 Miles per uur, oftewel bijna 50 kilometer per uur. En dan ben je zo goed in het voorbereiden en dan vergeet je dat, toch wel belangrijke, detail. Dat was het dingetje wat we gisteren niet helemaal door hadden.
Na het verlaten van Newcastle Upon Tyne rijden we meteen de provincie Northumberland in, met haar rollende heuvels en haar soms te smalle wegen. We kiezen er bewust voor om voor nu de snelwegen te vermijden en dat levert geweldig mooie plaatjes. Inclusief de typerende plaatjes van Engeland die we kennen van series zoals Downtown Abby, hier overigens niet opgenomen. Plaatjes met schapen en koeien, veel groen, Harry Potter achtige gehuchten en smalle wegen, die worden gemarkeerd door half hoge stenen landafscheidingen, die zo maar een dure Mercedes linker zijspiegel kunnen afrukken. Nee het is niet daardwerkelijkgebeurd!
Ruim 500 jaar geleden werd de rozenoorlog uitgevochten en in Northumberland waren de bewoners van de twee meest belangrijke kastelen in deze provincie, toen Northumbria, gelieerd aan de rode roos, het huis Lancaster. Het waren de kastelen Alnwyck en Bamburgh. En laten beide nou toevalligerwijs net op onze zorgvuldig uitgekozen route voor deze dag liggen.
De eerste op de route is Alnwyck Castle, een kasteel dat sinds 1400 nog steeds door het geslacht Percy wordt bewoond en werd meerdere malen door de witte roos belegerd, het huis van York. Het kasteel is groot en intact, maar is voor nu bekender door een beroemde scene uit de Harry Potter reeks, waar Harry, Ron en Hermelien hun eerste bezem vlieglessen hebben gekregen en vandaag, toepasselijk op Hemelvaartsdag, Robert van het huis Zwadderich, ook zijn eerste les krijgt, alhoewel op de foto zijn activiteiten anders doet suggereren, maar dat is zeker niet het geval.
Na dit leuke vermaak en goede geschiedenisles vertrekken we verder en rijden we door over de rollende heuvels richting de kust en 10 kilometer voor onze eindstop, zien we al ver Castle Bamburgh opdoemen. Het is als we naar Chicago rijden en opdezelfde afstand de wolkenkrabbers zien, hier is het echter een 1000 jaar oud kasteel, wat een belangrijke rol in Northumbria heeft gespeeld.
Ooit was Bamburgh de hoofdstad van Northumbria en bij zo’n belangrijke plek hoort een belangrijk kasteel, maar dit zal vast een kip en ei geval zijn. We geven meteen toe dat dit het grootste/indrukwekkendste kasteel is wat wij hebben hebben gezien en gaan bezoeken. Nadat de koffers veilig in de kamer zijn gedropt, lopen we naar het kasteel, daar bovenop die berg. Geen sinecure, maar een dame met een golfkarretje is zo vriendelijk om ons mee te nemen naar het hoogste punt van het kasteel; de ingang van de State Rooms.
Nu begint er… hoe zal ik dat tactisch zeggen… een ander kip en ei verhaal. Want Robert heeft de afgelopen maanden de serie The Last Kingdom gevolgd. Een serie die gaat over Northumbria en haar geschiedenis ongeveer 1000 jaar geleden. 500 jaar voordat de Rozenoorlog uitbrak. Nee 1000 jaar geleden vielen, de vikingen aan en was, toen Bebbanburgh, slachtoffer van deze aanvallen. Gedurende één van deze aanvallen werd Uhtred van Bebbanburgh ontvoerd als klein jochie. Lang verhaal kort, hij overwon en wist zijn kasteel terug te winnen. Deze serie duurde vijf seizoenen lang en de hoofdrolspeler van deze dit fictionele persoon ziet er verre van onaardig uit. Dus, als Robert de serie niet had gezien, vraag ik me af of dit de eindstop van deze stop zal zijn geweest. Neemt niet weg dat de stop geweldig is en veel mooie plaatjes weet op te leveren op deze onverwacht mooie dag.
Wat misschien de hoofdstad van Northumbria 1000 jaar geleden, nu stelt het niet veel voor. Bamburgh: inwoners 400, 200 toeristen, 4 hotels inclusief bar, 3 straten, 1 kerk en 1 kasteel. Maar, na ons bezoek aan het imposante kasteel, vermaken we ons goed, eten we goed, bereiden we ons voor op de volgende dag en schrijven we het verhaal van de dag ervoor, om al voor 11 uur in slaap te vallen op de bedden van hotel Victoria. Al om al een geweldige dag.
Hoi jongens ,een mooie reis weer en wat een imposante kastelen daar , fantastisch Ook leuk om ineens een nieuwe foto op mijn lijstje te zien verschijnen, thanks
Geniet er van en liefs van ons
Gerard en Trudy