De Film: Our First Drive
Als kinderen in een snoepwinkel vinden we een van de leukste momenten van onze vakantie het uitzoeken van onze auto. Ook niet onbelangrijk, omdat dit onze metgezel voor de komende 4400 km gaat worden. Hier een impressie van onze eerste auto rit, die weliswaar niet de mooiste is.
Het voordeel van een jetlag is dat je veel kan doen op een dag, dus na een paar sterke bakken koffie, een broodje en het maken van een blog, waren we al vroeg op weg naar het vliegveld om onze auto op te halen.
Zo rond een uur of 9 kwamen we aan bij het vliegveld en al snel waren we bij de desk om de gebruikelijke papierwinkel te doorlopen om uiteindelijk een auto uit te mogen zoeken. En dan breekt een van de leukste momenten aan van onze vakanties…..
Als kleine kinderen in een snoepwinkel lopen we langs een stuk of 20 SUV’s en daar mogen we er een van uitkiezen. En op dat moment realiseren we ons dat we oog in oog staan met de gevolgen van de krediet crisis.
Want stonden er vorig jaar alleen maar Amerikaanse bakken, nu, op 1 na, staan er alleen maar Japanners. Van die zuinige dingen. Die ene hebben wij gekozen en sinds vandaag is dat ook geen Amerikaan meer, maar een Italiaan omdat Fiat vandaag Chrysler heeft overgenomen. Het is een Jeep Grand Cherokee geworden met maar 8000 km op de teller. Alhoewel het een grof uitziende bak is, is ie ontzettend ruim en rijdt geweldig. We maken ons alleen een beetje zorgen over het benzineverbruik. Niet vanwege de prijs (50 ct per liter), maar vanwege het milieu.
Met deze auto gaan we ruim 4500 kilometer het zuiden van de Verenigde Staten ontdekken en voor vandaag staat Austin, de hoofdstad van Texas, op het programma.
Op weg naar deze stad waren we al weer snel gewend aan een automaat en vragen we ons weer af waarom we dat thuis niet hebben. Ondanks het heuvelachtige landschap is het geen leuke rit, want er is bijna geen mijl te rijden zonder reclame of de zoveelste McDonalds of Wendy’s.
Rond een uur of 1 kwamen we aan in Austin en, dankzij Bram (de stem van TomTom) zonder fouten. Nadat we onze koffers hebben gedumpt in wederom een prima hotel, zijn we Austin gaan verkennen. We hebben minder dan een dag hier, dus geen tijd te verliezen.
Nu heb ik begrepen van 2 van onze vrienden, dat we niet zo moeten klagen over het weer, maar toch ga ik het weer doen. Want het is verstikkend heet en benauwd hier en dat bemoeilijkt onze ontdekkingstocht door Austin toch wel een beetje.
Austin is daadwerkelijk een leuke en vooral compacte stad. Het is een universiteitsstad en heeft daarom veel kroegen en leuke winkeltjes. Na een uurtje te hebben gelopen hebben we maar een restaurant opgezocht om even af te koelen, waarna we naar het terrein van de State Capitol zijn gelopen, daar waar de afgevaardigden en senatoren vergaderen en samen met de gouverneur beslissingen nemen over de staat Texas.
Net als in Denver lijkt dit gebouw toch weer verdacht veel op z’n grote broer in Washington D.C. en ook deze is vrij toegankelijk. En dat blijf ik bijzonder vinden.
“By the people, for the people” is een belangrijk motto van dit grote land en dat passen ze toch elke keer weer goed toe. Als je Texas vergelijkt met een provincie in Nederland, dan zou ik toegang moeten hebben tot het provinciehuis in Zwolle en zou ik moeten weten wie de CvK is in Overijssel. Nou in Nederland weet ik geen eens waar het provinciehuis is en ik weet al helemaal niet wie de CvK is. Van Texas weet ik nu beide. Let wel, misschien ligt dat ook wel aan mezelf.
In het capitool hebben we zo’n beetje het hele gebouw kunnen bezoeken inclusief de kamers waar de senatoren en afgevaardigden vergaderden. Toch behoorlijk indrukwekkend en bijzonder interessant. Zo af en toe kwamen we nog een foto of schilderij tegen van een voormalig gouverneur van deze staat en nu ex-president van dit land.
Na ons bezoek zijn we snel naar het hotel teruggelopen en hebben we onderweg in een bar nog een biertje gedronken. Terug in het hotel, zo rond een uur of 6, hebben we de wekker voor 2 uur later gezet om even wat slaap in te halen.
Zo rond een uur of half 10 schrokken we wakker en dachten beide dat het ochtend was. Blijkbaar hadden we de slaap nodig, maar gelukkig was het nog avond. Na een snelle douche zijn we naar PF Chang gelopen en hebben we weer heerlijk gegeten.
Na het eten zijn we naar een kroeg gelopen en hebben daar een paar biertjes gedronken en kwamen we een paar aardige gasten tegen, die ons verder het nachtleven van de stad hebben laten zien. Zo rond een uur of 2 hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we met de taxi naar het hotel gegaan om vervolgens lekker te gaan slapen.
Voordat ik dit verhaal afsluit wil ik nog een ding vertellen. Dit is het vierde jaar dat we in de Verenigde Staten komen en we hebben al heel wat regio’s en mensen ervaren. In al die staten wonen mensen die toch altijd heel vriendelijk zijn, maar zo vriendelijk als de Texanen zijn heb ik nog niet meegemaakt. Erg prettig, vriendelijk en behulpzaam.Als kinderen in een snoepwinkel vinden we een van de leukste momenten van onze vakantie het uitzoeken van onze auto. Ook niet onbelangrijk, omdat dit onze metgezel voor de komende 4400 km gaat worden.
