Vandaag is een reisdag, waar we zelf heel weinig inspanningen voor hoeven te doen. Het enige wat wij hoeven te doen vandaag zijn de ritsen sluiten van de tassen en koffers, ze verplaatsen naar de auto en vervolgens de auto te verplaatsen naar de haven van IJmuiden. Die laatste taak is overigens alleen door Robert uitgevoerd. En zo gebeurt het dat we rondom 11 uur in de auto zitten en afscheid nemen van ons hoekpaleis om anderhalve uur later bij de woning voor de komende 18 uur aan te komen; The King Seaways. De ferry die ons naar Newcastle upon Tyne via de Duitse oceaan weet te brengen.
De geoefende lezer weet dat ik probeer intrigerende titels van een verhaal probeer te vinden, zodat de lezer geprikkeld genoeg is om wat ik nu weer probeer te vertellen. Die titels zijn vaak gekozen vanwege een eerder of een vervolg verhaal, maar zijn ook vaak bijnamen van plaatsen waar het verhaal zich afspeelt, of om de waarheid waarin we leven en mijn goed- of afkeuring daar aan te geven. In dit geval is een beetje van het eerste en heel veel van het laatste.
Want tot 1916 was onze huidige Noordzee genaamd de Duitse Oceaan. De jaren rondom 1916 behoorden nou niet tot de beste jaren van het Germaanse Rijk, alhoewel dat een kwart eeuw later nog slechter kon zijn. Dus gedurende die eerste Wereldoorlog vonden de Britten en anderen het niet meer acceptabel dat ze over de Duitse oceaan voeren en werd het water benoemd tot de Noordzee. Dus dit zijn historische feiten. Jullie dachten toch niet dat ik een Trumpiaantje deed en zo maar de naam van een bekend water ga hernoemen, alleen omdat mijn ego te groot is voor mijn bolle kop. En zo is mijn eerder genoemd laatste reden richting een titel van een verhaal redelijk verwoord, al vind ik dat zelf. Morgen lezen jullie waarom de titel ook is gekozen om de titel die ik ga gebruiken van het verhaal van vandaag… Bloggen kan soms erg verwarrend zijn
Goed, zo ver Billypedia en zijn frustratie. We gaan de Noordzee oversteken in ongeveer 15 uur en konden al drie uur eerder het schip oprijden, na een korte efficiënte paspoortcontrole. Die overtocht kan je okay-ish doen in een kamer zonder ramen met twee andere in een ruimte van 10 vierkante meter, okay met dezelfde ruimte voor ons beiden, enzovoort. Totdat je aankomt bij de Commodore suites, bijna het beste van het beste. Zeg maar de business class onder het varen. En wij hebben gekozen voor de Commodore Plus suite. Ja, we zijn prinsesjes….
De cabine kijkt uit op het voorsteven van het schip, is 20 m2 groot, gratis diner en ontbijt, gratis internet met een whopping snelheid van 1 MB/s en een eigen lounge, waar wij onder het genot van een drankje en wat snacks samen zijn met de rest van de Commodore Plus leden. En dat is dan ook wat we doen, nadat we onze koffers hebben gebracht naar de suite.
Al snel bleek dat Commodore Plus leden behoorlijk saai en heeeeel stil zijn, dus na een half uur hebben we ons maar gemengd met de rest van mensen aan boord. En dat hebben we totdat de boot vertrok uit het oerlelijke IJmuiden. Al snel wordt het tijd om te dineren in de German Ocean Bistro… Nee grapje… De North Sea Bistro, waar we echt wel goed à la carte eten, we toch uiteindelijk genieten van het niet al te beste entertainment aan boord, terwijl we al wiegend de Noordzee langzamerhand oversteken.
En zo blijken we instinctmatig altijd weer een baby te willen zijn, want dat wiegen van de boot maakt moe en zo liggen we al voor 12 uur al wiegend op ons Commodore Plus bed, terwijl de kapitein van de King Seaways ons veilig de Noordzee oversteekt om verder langs de Britse kust te varen richting onze eerste echte bestemming; Newcastle upon Tynes.
Niet het beste verhaal ooit, maar die gaan zeker nog komen. Hier nog wat foto’s van deze heerlijke overtocht.
Hele fijne vakantie gewenst samen!