Nadat we voor ons doen heerlijk uitslapen gaan we naar mijn eerste pret momentje en dat is een heerlijk ontbijt bij Pret-a-Manger. Even geen geheister met eggs, bacon, sausages and white beans in. tomato sauce, nee gewoon een pistoletje ham met appelsap. Laat duidelijk zijn dat dit geen klacht is. We hebben hier in Groot Brittannië heerlijk gegeten, met hier en daar de gebruikelijke teleurstellingen.
Het is zaterdagavond 7 juni, kwart over 10 lokale tijd, we verblijven in het Lake District nadat we vandaag The Dear Green Place eerder deze ochtend hebben verlaten. Ik ga met mezelf weer een keer de 1 uur challenge aan. 1 verhaal in een uur inclusief foto’s gepubliceerd op het net. Soms heb ik van die uitdagingen nodig, want anders verzand ik in een verhaal en geniet te weinig van de dag waarin we nu leven.
Vandaag nemen we met wisselende gevoelens afscheid van alle elementen vanAn t-Eilean Sgitheanach, the Isle of Skye. De natuur is geweldig, de weer elementen soms gewelddadig, de mensen meer dan vriendelijk en ons te kleine hotelkamer te licht en te klein.
Als schrijver van een dagelijkse blog is het niet altijd makkelijk om weer een unieke en/of grappige titel van het verhaal te bedenken. Dit zo’n verhaal en daarom heb ik gekozen voor “An t-Eilean Sgitheanach” wat de de Schots-Gaelische woorden zijn voor het Engelse “Isle of Skye”. In het Nederlands is dat dan weer “Het eiland van kunstleer”. Overigens is dat niet mijn eigen grap, maar die van MvL, waarvoor ik haar hartelijk dank als je het een leuk grapje vindt.
Fort William was helemaal ons plaatsje en alhoewel het gezellig was, werd het gisteren avond niet al te laat. Het was dan ook een maar een zondagavond hier in een dorpje in de Schotse hooglanden en ook hier moeten de hooglanders, net als de laaglanders, weer vroeg aan de slag. Weliswaar, de eerstgenoemde aan het werk en de laatstgenoemde als toerist op pad. En zo om kwart over acht de een aan een Engels ontbijtje en de ander aan een fruit ontbijtje, om al om kwart voor negen zaten we in de auto.
Achteraf kan ik nu zeggen dat het de laatste dag in E-din-burg het gezellig was en het daardoor te laat werd, waardoor we vandaag te laat vertrekken naar onze volgende bestemming. Na een snel ontbijtje in het Wilde appartement rollen we onze koffers naar de geparkeerde auto, laden we ze in de auto om vervolgens de Schotse hoofdstad rond een uur of half elf achter ons te laten.
Gisteren hebben we onze dag van vandaag al helemaal bedacht. Dus even geen English Breakfast, maar ook de Schotse kroonjuwelen kunnen ons gestolen worden. Overigens dat laatste feit wordt wel mede ondersteund door het gebrek aan kaarten deze hele dag. Gisteren zijn we muzikaal, maar niet al te laat geëindigd. Toch stappen we de Pret-a-Manger pas om half elf binnen, waar we, vrij-van-gebakken, simpele broodjes eten en vruchtensappen drinken.
Nadat we gisteren zonder problemen naar Bamburgh zijn gereden, zien we vandaag vol vertrouwen tegemoet om naar de grote stad Edinburgh te rijden. Maar dat kan natuurlijk niet zonder een goed Full English Breakfast, die we beide iets minder full maken door het schrappen van de blood pudding, oftewel bloedworst. Na het stevige ontbijt is de auto snel gehaald en de koffers ingeladen om op weg te gaan richting Auld Reekie. En et als gisteren kiezen we niet voor de snelweg, maar een route langs de prachtige kust van Northumbria.