Achteraf kan ik nu zeggen dat het de laatste dag in E-din-burg het gezellig was en het daardoor te laat werd, waardoor we vandaag te laat vertrekken naar onze volgende bestemming. Na een snel ontbijtje in het Wilde appartement rollen we onze koffers naar de geparkeerde auto, laden we ze in de auto om vervolgens de Schotse hoofdstad rond een uur of half elf achter ons te laten.
Waar ik het nog niet over heb gehad is hoe deze reis tot stand is gekomen; namelijk via meerdere diepe zoekopdrachten op het AI platform ChatGPT. Allereerst hebben we de route mede door AI laten bepalen en vervolgens hebben we AI gevraagd om daar de bijhorende hoogtepunten uit te zoeken. Dat heeft geresulteerd in een 40 pagina tellend document, wat we met enige regelmaat al hebben geraadpleegd. Overigens, stuurde AI ons naar Inverness toe, maar op aanraden van bekenden hebben we dat plan 4 dagen voor vertrek laten vallen en richten we ons veel meer op het hart van de Schotse Hooglanden, rondom het Glencoe gebied.
Ook vandaag hadden we het plan om geen gebruik te maken van de snelwegen, maar uiteindelijk onderweg naar Stirling laten we dat plan vallen vanwege wat tijdtekort en rijd ik vlot de snelweg op, om deze een half uur weer te verlaten om via ander type wegen te rijden naar de watervallen van de rivier de Dochart. Maar niet eerder dat we, op aanraden van AI, een grappig winkeltje aandoen en onze eerste, en op het moment van schrijven de enige, ontmoeting hebben met de echte Schotse Hooglanders. Zoals AI dat al voorspelde… Maar ja, AI is af en toe aiiiii en heeft het lang niet altijd goed. De watervallen zijn ietwat tegenvallend, maar de regenbui juist niet en daarom lunchen we maar in de geparkeerde auto. Het is namelijk in Groot Brittannië verboden om te eten en/of te drinken gedurende het rijden. Daar valt best wel wat voor te zeggen, naar mijn mening.
Tussen de buien door en de vele kronkelende wegen weten we een aantal hoogtepunten van deze omgeving te bewonderen, waaronder de wel indrukwekkende Glencoe waterval, vallen twee dingen echt op. Ten eerste: Wat zijn de Schotse Hooglanden prachtig en groen. Vergeet niet dat we onze vorige vakantie rondom dezelfde tijd door het hete en dorre Texas reden. Ten tweede: Blijkbaar is Schotland het België van Groot Brittannië, want zijn hier de wegen intens slecht. Het gebeurd dat we vaak aan de rechterzijde rijden omdat de gaten en kuilen aan de linkerkant voor onze elegante, maar stroeve, Benz een probleem vormen.
Uiteindelijk komen we rond een uur of vier aan in Fort William, waar we een B&B hebben die uitkijkt over de Noord Atlantische binnenzee. Het is een boetiek hotel gevestigd in een typisch Britse cottage, maar wel schoon is. En daar hebben we wel eens andere ervaringen mee gehad als het gaat om boetiek hotels. Na de gebruikelijke taferelen van inchecken en het noodzakelijke uitpakken, lopen we richting het centrum van Fort William, waar we op allerlei manieren aangenaam worden verrast.
Het dorp beschikt over allerlei gezellige kroegen en hoog aangeschreven restaurants. Het is blijkbaar een Pride middag geweest, want de regenboog vlaggen zijn overal te zien en er heerst een gezellige, maar soms wat luide, drukte. Die drukte wordt mede veroorzaakt door het blik Nederlanders wat blijkbaar is losgetrokken. De leukste pub/restaurant waar we waren bevatte meer Nederlandse laaglanders, dan Schotse hooglanders. Bijzonder. In de laatst genoemde pub keren we uiteindelijk terug, maar niet nadat we bij Sònas heerlijk lokaal eten. We zijn in Schotland en dan proberen we ook lokaal te eten en dat betekent voor mij de eerste, en waarschijnlijk laatste, maal Haggis heb gegeten. Haggis is een mengsel van orgaanvlees van het lam, het is zeker niet vies, maar de andere gerechten op mijn bord waren toch echt heel veel smakelijker. Ik denk dan ook dat mijn denken een rol heeft gespeeld in het wel of niet lekker vinden van dat specifieke onderdeel wat op mijn bord lag.
Nu twee laatste pints, een leuk gesprek met andere laaglanders, keren we huiswaarts waar we de ogen toe doen. Uiteindelijk een zeer geslaagde dag, maar vanwege het weer zijn een aantal van onze plannen voor deze dag letterlijk in het water gevallen.
Hoi jongens ,wat prachtig daar en zeker heel iets anders dan Texas , dapper dat je de haggis geprobeerd hebt
Veel plezier verder en we genieten van de mooie verhalen en foto’s
Gerard en Trudy