Gisteren hebben we onze dag van vandaag al helemaal bedacht. Dus even geen English Breakfast, maar ook de Schotse kroonjuwelen kunnen ons gestolen worden. Overigens dat laatste feit wordt wel mede ondersteund door het gebrek aan kaarten deze hele dag. Gisteren zijn we muzikaal, maar niet al te laat geëindigd. Toch stappen we de Pret-a-Manger pas om half elf binnen, waar we, vrij-van-gebakken, simpele broodjes eten en vruchtensappen drinken. Even ons lichaam de rust geven van een (not so) full English Breakfast. Het smaakt heerlijk en het geeft ons de energie om naar onze eerste bestemming van vandaag te lopen.
Zoals al eerder gemeld is er voor ons gekozen dat we het oude kasteel niet kunnen bezoeken, maar dat was überhaupt plan 3 van deze dag. Nee wij besluiten vandaag royaal de verblijven van de Windsors te bezoeken die nog steeds actief zijn en één die tot een kleine 30 jaar geleden nog gezien werd als plek voor werk en ontspanning.
De eerste bestemming is het paleis van Holyroodhouse. Dit is het werkpaleis van de huidige Monarch hier in Schotland, maar heeft het nodige in de geschiedenis meegemaakt, waaronder de moord op een vermeende geliefde van Mary Queen of Scots. En door middel van een uitstekende audiotour worden we door het relatief kleine paleis geleid door de huidige functies van het paleis en het soms macabere verleden van deze plek. Een prachtig paleis van de buitenkant en nog mooier van de binnenkant, maar van de laatste hebben we geen fotografisch bewijs, omdat Charles III niet wil dat zijn werk- en slaapplek op Instagram wil zien. En wij begrijpen dat.
Maar de buitenkant levert prachtige indrukken en plaatjes op en vooral de oude, verwoeste, abbey levert authentiek digitaal materiaal op een paar 100 jaar nadat het de Jakobieten werd verwoest vanwege, wederom, een verschil van geloof.
Ons volgend bezoek ligt wat verder weg en we besluiten de bus naar deze plek naar de haven te pakken. Een rit van een half uur, die ons een ander Edinburgh laat zien.
Onze bus komt aan bij de Terminal, waar de grote cruiseschepen aan- en afmeren. Maar het is ook de laatste afmeer plek van Her Majesty’s Yacht Brittania. Een jacht dat in gebruik werd genomen in 1953 en uit gebruik werd genomen in 1997. Het is de enige plek waar wijlen Elizabeth II zich thuis heeft gevoeld. Waar ze afscheid van moest nemen om dat het een grondige onderhoudsbeurt te duur bleek te zijn en daar wilde het Britse volk niet voor betalen. Dat was in een turbulente periode, waar Diana net was overleden en de meeste Britten de houding van de Monarch op dat moment niet zo kon waarderen en dat is de understatement van deze dag.
Nadat het in november 1997 haar laatste vaart heeft gemaakt, is het buiten gebruik gesteld en nu is het te bezoeken voor ons stervelingen. En dat geeft een zeer interessante inkijk in het leven onder- en bovendeks van deze 126 meter lange driemaster. Het leven bovendeks gaat natuurlijk over de leefruimtes van de Koninklijke familie, alhoewel het weinig goud en blinkende materialen vertoond, maar eerder eenvoudige ruimtes met triplex bureaus en bedden. En het blijft toch raar om te kijken naar de slaapkamer van Elizabeth, Philip en het enige dubbele bed waar Charles en Diana waarschijnlijk William hebben verwekt. Overigens op dat zelfde bed hebben Bill en Hillary, maar ook Boris Jeltsin geslapen.
Het leven onderdeks krijgt evenredig net zo veel tijd om uitgelegd te worden en het geeft ook hier een goede inkijk van het leven op dit prachtige, maar echt wel gedateerde, jacht. Het blijkt dat de meeste technologie nog stamt uit 1953, inclusief de telefoons, maar ook de motoren die op stoom draaiden. En zo hebben we in ruim 27 stappen door middel van een audio tour het leven boven- en onderdeks tot leven gebracht. Het blijkt altijd weer knap hoe zo’n audiotour een soort van natuurlijke flow weet op te leveren, waardoor er bijna geen opstoppingen in de tour ontstaan. En als ik dan toch 1 ding wil aanstippen over deze tour is de stem die gebruikt is voor de Nederlandse tour. Wat een kl*te stem. Een juffrouw Prikkebeen, die te formeel en te articulerend Nederlands spreek. Ze zegt de Hertog van E-din-burg. Je wilt haar uit de speaker trekken en haar meteen kielhalen.
Ruim twee uur is voor ons doen lang op een schip/in een museum, maar het was meer de moeite waard. In de terminal eten we nog wat Chinees om onze magen te vullen en pakken we een Über om terug te gaan naar de plek van gisterenmiddag, waar we in dezelfde kroeg een paar pintjes tot ons nemen terwijl de eerste serieuze regenbui van deze vakantie E-din-burg domineert.
De rest van de avond begint okay met een, voor mij matig, diner Yamoto; een Japans restaurant. Maar eindigen we geweldig in dezelfde pub van gisteren, waar de muziek op een positieve manier nu nog, twee dagen later, nagalmt in onze hoofden. Is het een topdag, nee. Maar het scheelt niet veel. En zo sluiten we de avond laat af, maar de klok van 1 uur zien we niet.
