Als schrijver van een dagelijkse blog is het niet altijd makkelijk om weer een unieke en/of grappige titel van het verhaal te bedenken. Dit zo’n verhaal en daarom heb ik gekozen voor “An t-Eilean Sgitheanach” wat de de Schots-Gaelische woorden zijn voor het Engelse “Isle of Skye”. In het Nederlands is dat dan weer “Het eiland van kunstleer”. Overigens is dat niet mijn eigen grap, maar die van MvL, waarvoor ik haar hartelijk dank als je het een leuk grapje vindt.
Terwijl we langzaam wakker worden in ons bed in Portree horen we de regendruppels met een behoorlijke regelmaat tegen het raam tikken. Dus zonder al te veel haast starten we deze dag op, die we naadloos laten aansluiten met een ontbijt geserveerd door een grappige Poolse dame met een behoorlijk Schots accent.
Vanuit de ontbijtzaal zien we een grote onheilspellende donkere wolkenmassa en we overleggen wat een mogelijk alternatief programma is wat we kunnen volgen vandaag. En terwijl we aan het overleggen zijn zien we onverwacht dat die donkere wolkenmassa…die… Schoof weg. Het is alsof de weergoden Odin en Njord het politieke klimaat in Nederland hebben aangevoeld. Want wederom heeft de populist uit Venlo ons land, letterlijk en figuurlijk, in de kou gezet, waardoor het kabinet Schoof weg moet. En hier in de Schotse Hooglanden begint voorzichtig een zonnetje te schijnen.
Dus ons programma blijft gelijk en, nadat we de nieuwsapplicaties weer hebben geïnstalleerd, vertrekken we naar onze eerste bestemming. Dit behoeft wat uitleg… Want bij vertrek uit Nederland deïnstalleren we de nieuwsapplicaties, om verstoken te blijven van alle ellende die de wereld momenteel brengt. Hoe ik er dan toch achter ben gekomen is door een wat ongelukkige zoekopdracht in Google.
Terug naar An t-Eilean Sgitheanach. Het eiland kent meerdere natuurlijke hoogtepunten. Eén daarvan hebben we gisteren al bezocht; Old man of Storr. Nu gaan we het natuurfenomeen Quiraing bezoeken, gelegen midden op het eiland. We besluiten om het benaderen via de andere kant van het eiland. Achteraf een minder goed besluit. Want waar we gisteren al voorzichtig moesten rijden, vandaag zijn de wegen zo mogelijk nog slechter. Blijkbaar is the Isle of Skye het Wallonië van het België van Groot Brittannië.
Via een zeer slecht onderhouden enkelbaan weg, met hier en daar een passeer haven, bereiken we het startpunt van onze hike. Uiteraard heb ik wederom wat dichterlijke vrijheden genomen gedurende de uitleg van de wolk die wegschoof. De realiteit is dat er weliswaar geen regen is, maar de wind is zo mogelijk nog prominenter aanwezig dan gisteren.
Dus goed aangekleed beginnen we aan de route. Het is een rondje, dat tegen de klok in het makkelijkste is. Dat doen we dan ook, met de wetenschap dat we het volledige rondje nooit zullen doen. De omgeving is daadwerkelijk prachtig en indrukwekkend en al wandelend, klauterend, wadend door door stroompjes bereiken we steeds hogere gebieden, waar de wind steeds meer vrijheden, maar vooral snelheden kent. Onze windjacks, hike broeken en schoenen doen hun werk goed, maar ik had er in Nederland niet aandacht om mijn winterhandschoenen mee te nemen. Terwijl het vandaag al onder de 10 graden is, zorgt de wind, met snelheden van 80 kilometer per uur, ervoor dat de gevoelstemperatuur -5 graden is.
Na een dikke driekwartier besluiten we terug te keren naar de auto en worden we onderweg ook nog getrakteerd op een hele korte, maar fikse, regenbui. We zijn toe aan warmte en voedsel en dat weten we te combineren bij een populaire tent in Stiffin, waar we warme soep en patatten nuttigen.
Na de lunch besluiten we nog wat kleine natuurfenomenen te bezoeken en dan is het al weer snel het einde van de middag. Zoals Robert het noemt, al dat geheister zorgt er voor dat het rijden tussen twee punten lange tijd in beslag neemt. Net als Los Angeles, maar dan anders. Daar zijn de afstanden tussen twee punten ver van elkaar gelegen. Hier is het veilig manoeuvreren over de slechte wegen, die al dat geheister veroorzaken. Volgens Google Translate is geheister blijkbaar gedoe op zijn Sallands.
Het avondprogramma speelt zich weer af in Portree. Daar vinden we een leuke chique bar “The Merchant” en dineren we meer dan fijn in het restaurant “The View” met uitzicht over de baai van Portree.
Ik ken die MVL niet, maar ik vind ‘t wel een goeie grap. Gezien de reacties denk ik dat ik de enige ben