Dit verhaal, over de dag van 18 juni 2024 in Austin Texas, is op 4 mei 2025 geschreven in Deventer en diezelfde dag gepubliceerd.
Na de prima dag van gisteren, word ik vandaag anders wakker. Gisteren werd ik moe en niet helemaal stabiel wakker. Vandaag, hetzelfde als gisteren + meer. Laat duidelijk zijn, dat onze vakanties geweldig zijn, maar niet altijd even goed voor de gezondheid. Maar tot nu toe heb ik problemen, als ze er waren, altijd weg kunnen slikken met twee paracetamols en de inhoud van een flesje cola. Helaas…..
Ik hoop dat een ieder begrijpt dat ik niet volledig alle ellende van deze dag en de komende dag ga beschrijven, maar… Houston, we have a Problem!
Paracetamols, cola, rust, koelte, het werkt allemaal niet…. Sterker, Ik heb pijn… Heel veel pijn…
Uiteindelijk besluit ik zelf rond een uur of 4 dat het niet verder kan. We gaan met een Uber naar het Universitaire ziekenhuis van Austin en daar word ik uiteindelijk opgenomen. Daar lig ik 24 uur op een brancard, vergeten ze me regelmatig met eten, zie ik heel veel gewapende politieagenten, kom ik uiteindelijk op een redelijke kamer terecht en heb ik een vriend die zich heel veel zorgen heeft gemaakt.
Vier dingen; ik had verstandiger moeten zijn, wat ben ik blij dat ik Nederlander ben, ik heb Robert, en mijn hemel Amerika heeft, net als ik toen, een probleem.
Want we kunnen met ze allen klagen, vooral de schuld geven aan anderen, maar wat hebben wij een fantastisch zorgsysteem. Geloof me, de slechste ervaring hier in Nederland is een verademing ten opzichte wat je aan zorg krijgt in de Verenigde Staten. Daarnaast heb ik de meest fantastische vriend, die meer bezorgd was dan ikzelf. Dank je lief, voor alle goede zorgen… Vroeger, toen en nu ❤️
En ja, Houston we have a problem! Want deze opname in het ziekenhuis heeft natuurlijk invloed op de rest van de vakantie. Zo zouden we de laatste drie dagen verblijven in Houston in een fantastisch hotel met pool, zouden we wederom een bezoek brengen aan het Johnson Space Center, zouden we…. Hoe anders was het toen ik in juni 2009 een verhaal kon schrijven met als titel: Houston we don’t have a problem.
Het is allemaal goed gekomen, maar de rest van de reis was anders. We zijn in Austin gebleven om vooral te rusten, niet te drinken en gezond te eten. Op de laatste dag zijn we uiteindelijk naar Houston gereden om daar de auto, na 4107 kilometer, in te leveren en op het vliegveld te genieten van de KLM lounge, met al haar voordelen. We komen veilig thuis en na herhaalde onderzoeken kan hier in Nederland weinig worden gevonden, behalve dan dat ik ouder ben.
Rest mij nog één laatste verhaal over ons geliefde Amerika en hoe alles anders is geworden. En dat schrijf ik met pijn in mijn hart op 5 mei 2025.
